Ο Άγιος ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

Ήταν ιερέας στη Μαγνησία της Μ. Ασίας. Η ζωή του ήταν μία συνεχής υπηρεσία αφοσίωσης στο Χριστό και αγάπης πρός τον πλησίον. Όταν το 198 ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξαπέλυσε διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανός έφερε μπροστά του το Χαράλαμπο και τον απείλησε ότι θα τον βασάνιζε πολύ σκληρά για να αρνηθεί το Χριστό. Ο γέροντας ιερέας χαμογέλασε και απάντησε: “Εμείς οι χριστιανοί είμαστε εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους, όπως οι γενναίοι στρατιώτες δεν επιθυμούν τον ήσυχο θάνατο στο κρεβάτι, αλλά τον δοξασμένο της μάχης. Σε μένα υπάρχουν τα γηρατειά, αλλά να μάθετε καλά ότι στους δικούς μας αγώνες το πάν είναι η ψυχή, η αποφασιστικότητα, η αυταπάρνηση. Αυτά δεν πέφτουν με την ηλικία, αλλά μένουν πάντοτε ανθηρά και νέα. Αμφιβάλλεις έπαρχε; Δοκίμασε. Και θα δείς ότι με τη χάρη του Κυρίου μου Ιησού Χριστού θα κουρασθούν όλοι οι ακμαίοι δημιοί σου, χωρίς ο ιερέας Χαράλαμπος να ζητήσει την επιείκειά σου”.Εκνευρισμένος από τα λόγια αυτά ο έπαρχος, διατάζει και τον γδέρνουν ζωντανό. Αυτός όμως αντί να σπαράζει από τον πόνο, δοξολογούσε το Θεό για την αντοχή που του έδινε. Τότε πολλοί δήμιοι, που έβλεπαν αυτό το θαύμα πίστεψαν στο Χριστό. Φοβισμένος ο έπαρχος τον άφησε ελεύθερο. Αργότερα ο ίδιος ο Σεβήρος, μη μπορώντας να τα βγάλει πέρα μαζί του, τον αποκεφάλισε σε ηλικία 113 ετών.

Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.

Θησαυρόν πολύτιμον η Εκκλησία, τήν σήν κάραν κέκτηται, Ιερομάρτυς Αθλητά, τροπαιοφόρε Χαράλαμπες, διό καί χαίρει τόν Κτίστην δοξάζουσα.