Οι Άγιοι ΚΥΡΟΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ οι Ανάργυροι

Έζησαν και οι δύο στα χρόνια του Διοκλητιανού (292). Ο Άγιος Κύρος, που καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, πήγε σε μοναστήρι που ήταν στον Αραβικό κόλπο. Η φήμη δε της θαυματουργικής χάριτος με την οποία ήταν προικισμένος, έφερε σ΄αυτόν συμμοναστή τον Ιωάννη, στολισμένο επίσης με πολλά πνευματικά χαρίσματα. Οι δύο Άγιοι, με τη δύναμη της πίστης στο Σωτήρα Χριστό, γιάτρευαν θαυματουργικά κάθε πάσχοντα που πήγαινε στο ερημητήριο τους. Αυτό δεν ήταν παράξενο, διότι ο ίδιος ο Κύριος υποσχέθηκε: “Αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων είς εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακεινός ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει”. Δηλαδή, αλήθεια σας λέω, ότι εκείνος που πιστεύει σε μένα, τα υπερφυσικά έργα που κάνω εγώ θα τα κάνει και εκείνος, και μάλιστα μεγαλύτερα κι από αυτά. Όμως, ο Κύρος και ο Ιωάννης δεν ήταν αποκλειστικά κλεισμένοι στα κελλιά τους. Έμαθαν ότι σε κάποια πόλη οι ειδωλολάτρες έπιασαν μιά χήρα γυναίκα, την Αθανασία, με τις τρείς νεαρές θυγατέρες της, Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία, και είχαν σκοπό να τις βασανίσουν. Τότε οι δύο Άγιοι άφοβα πήγαν στον τόπο του μαρτυρίου και με τα λόγια τους ενδυνάμωσαν και παρακίνησαν τις τέσσερις γυναίκες στον αγώνα του μαρτυρίου. Εξ΄αιτίας όμως αυτού, οι ειδωλολάτρες, μαζί με τις γυναίκες αποκεφάλισαν και τους δύο Άγιους.

Τά θαύματα τών Αγίων σου Μαρτύρων, τείχος ακαταμάχητον ημίν δωρησάμενος, Χριστέ ο Θεός, ταίς αυτών ικεσίαις, βουλάς Εθνών διασκέδασον, τής Βασιλείας τά σκήπτρα κραταίωσον, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Εκ τής θείας χάριτος, τήν δωρεάν τών θαυμά των, ειληφότες Άγιοι, θαυματουργείτε απαύστως, άπαντα ημών τά πάθη, τή χειρουργία, τέμνοντες τή αοράτω, Κύρε θεόφρον, σύν τώ θείω Ιωάννη, υμείς γάρ θείοι ιατροί υπάρχετε.