Οι Άγιοι 40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Και οι 40 αυτοί Άγιοι ήταν στρατιώτες στο πιό επίλεκτο τάγμα του στρατού του Λικινίου. Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, οι Άγιοι 40 συλλαμβάνονται αμέσως από τον έπαρχο Αγρικόλα. Στην αρχή τους επαινεί και τους υπόσχεται αμοιβές και αξιώματα, για να αρνηθούν την πίστη τους. Τότε ένας από τους 40, ο Κάνδιδος, απαντά: Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας. Αλλ΄ο Χριστός, στον οποίο πιστεύουμε, μας διδάσκει ότι στον καθένα άρχοντα πρέπει να του προσφέρουμε ότι του ανήκει. Και γι΄αυτό στον βασιλέα προσφέρουμε τη στρατιωτική υπακοή. Αν όμως ενώ ακολουθούμε το Ευαγγέλιο, δεν ζημιώνουμε το κράτος, αλλά μάλλον το ωφελούμε με την υπηρεσία μας, γιατί μας ανακρίνεις για την πίστη που μορφώνει τέτιους χαρακτήρες και οδηγεί σε τέτοια έργα; Ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους επιβληθεί με ήρεμο τρόπο και διέταξε να τους βασανίσουν. Οπότε, μιά παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα, τους ρίχνουν στα κρύα νερά της λίμνης. Το μαρτύριο ήταν φρικτό. Τα σώματα άρχισαν να μελανιάζουν. Αλλ΄αυτοί ενθάρυναν ο ένας τον άλλο, λέγοντας: “Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος. Λίγο ας υπομείνουμε και σε μιά νύχτα θα κερδήσουμε ολόκληρη την αιωνιότητα”. Ενώ προχωρούσε το μαρτύριο, ένας μόνο λιποψύχησε και βγήκε από τη λίμνη. Τον αντικατέστησε όμως ο φρουρός, που είδε τα στεφάνια πάνω από τα κεφάλια τους. Ομολόγησε το Χριστό, μπήκε στη λίμνη, και μαζί με τους 39 παίρνει και αυτός το στεφάνι του μαρτυρίου.

Τάς αλγηδόνας τών Αγίων, άς υπέρ σού έπαθον, δυσωπήθητι, Κύριε, καί πάσας ήμών τάς οδύνας, ίασαι φιλάνθρωπε, δεόμεθα.

Πάσαν στρατιαν τού κόσμου καταλιπόντες, τώ εν ουρανοίς Δεσπότη προσεκολλήθητε, Αθλοφόροι Κυρίου Τεσσαράκοντα, διά πυρός γάρ καί ύδατος, διελθόντες μακάριοι, επαξίως εκομίσασθε, δόξαν εκ τών ουρανών, καί στεφάνων πληθυν.