Ο Άγιος ΠΑΥΛΟΣ ο Ομολογητής Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Έγινε διάκονος στην Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και γραμματέας του Πατριάρχη Αλεξάνδρου. Όταν πέθανε ο Αλέξανδρος, Πατριάρχης εξελέγη – το 340 – ο Παύλος. Η χειροτονία του έγινε εν αγνοία του αρειανόφιλου αυτοκράτορα Κωνσταντίου, που έλειπε τότε στην Αντιόχεια. Όταν ο Κωνστάντιος επέστρεψε στην Πόλη, εξεδίωκε από το θρόνο τον Παύλο αντ΄ αυτού τοποθέτησε τον αρειανιστή Ευσέβειο Νικομηδείας. Τότε ο Παύλος πήγε στη Ρώμη, όπου ήταν εξόριστος ο Μέγας Αθανάσιος. Έπειτα, με την επέμβαση του πάπα Ρώμης Ιουλίου, οι εξόριστοι ανέκτησαν τους θρόνους τους. Αλλά και πάλι, με ενέργειες τών Αρειανών, ο Παύλος εκδιώκεται από το θρόνο. Κατόπιν και πάλι, με απειλές του Κώνσταντα στον αδελφό του Κωνστάντιο, ο Παύλος επανέρχεται στο θρόνο του, και για τρία χρόνια αδιάλειπτα εργάζεται για την Ορθοδοξία. Όμως, μετά το θάνατο του Κώνσταντα, ο Κωνστάντιος εξόρισε και πάλι τον Παύλο στην Κουκουσό της Αρμενίας, όπου με πανουργία οι Αρειανοί τον έπνιξαν με το ίδιο του το ωμοφόριο. Έτσι, ο μέγας αυτός ομολογητής, μέσα σε ταλαιπωρίες και βάσανα, παρέδωσε την ψυχή του στο Χριστό, χωρίς να καμφθεί. Και τήρησε απόλυτα την εντολή της Αγίας Γραφής, που λέει, “κρατώμεν της ομολογίας”. Ας κρατάμε, δηλαδή, καλά την ομολογία της πίστης μας προς το Χριστό.

Θείας πίστεως ομολογία, άλλον Παύλόν σε τή Εκκλησία, ζηλωτήν εν ιερεύσιν ανέδειξε, Συνεκβοά σοι καί Άβελ πρός Κύριον, καί Ζαχαρίου τό αίμα τό δίκαιον, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Αστράψας εν γή, ως άστρον ουρανόφωτον, τήν καθολικήν φωτίζεις Εκκλησίαν νύν, υπέρ ής καί ήθλησας, τήν ψυχήν σου Παύλε προθέμενος, καί ως Ζαχαρίου καί Άβελ τρανώς, βοά σου τό αίμα πρός Κύριον.