Η Αγία ΒΑΡΒΑΡΑ

Αποτελεί κόσμημα τών μαρτύρων του 3ου αιώνα μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν από τους πιό πλούσιους ειδωλολάτρες της Ηλιουπόλεως και ονομαζόταν Διόσκορος. Μοναχοκόρη η Βαρβάρα, διακρινόταν για την ομορφιά του σώματός της, την ευφυία και σωφροσύνη της. Στη χριστιανική πίστη κατήχησε και είλκυσε τη Βαρβάρα μιά ευσεβής χριστιανή γυναίκα. Τη ζωή της μέσα στο ειδωλολαρτικό περιβάλλον η Βαρβάρα περνούσε “εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι”. Δηλαδή με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα. Όμως, το γεγονός αυτό δεν έμεινε για πολύ καιρό μυστικό. Ο Διόσκουρος έμαθε ότι η κόρη του είναι χριστιανή και εκνευρισμένος διέταξε τον αυστηρό περιορισμό της. Αλλά η Βαρβάρα κατόρθωσε και δραπέτευσε. Ο πατέρας της τότε εξαπέλυσε άγριο κυνηγητό μέσα στις σπηλιές και τα δάση, όπου κρυβόταν η κόρη του. Τελικά, κατόρθωσε και τη συνέλαβε. Αλλά ο άσπλαγχνος και πωρωμένος, ειδωλολάτρης πατέρας παρέδωσε την κόρη του στον ηγεμόνα Μαρκιανό. Αυτός, αφού στην αρχή δεν κατόρθωσε με δελεαστικούς τρόπους να μεταβάλει την πίστη της, διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα. Κατόπιν τη φυλάκισε, αλλά μέσα εκεί ο Θεός θεράπευσε τις πληγές της Βαρβάρας και ενίσχυσε το θάρρος της. Τότε ο ηγεμόνας θέλησε να τη διαπομπεύσει δημόσια γυμνή. Αλλά ενώ έβγαλαν τα ρούχα της, άλλα ωραιότερα εμφανίζονταν στο σώμα της. Ο ηγεμόνας βλέποντας το θαύμα, διέταξε να αποκεφαλισθεί. Χωρίς καθυστέρηση, ο ίδιος ο κακούργος πατέρας της ανέλαβε και την αποκεφάλισε.

Βαρβάραν τήν Αγίαν τιμήσωμεν, εχθρού γάρ τάς παγίδας συνέτριψε, καί ως στρουθίον ερρύσθη εξ αυτών, βοηθεία καί όπλω τού Σταυρού η Πάνσεμνος.

Τώ εν Τριάδι ευσεβώς υμνουμένω, ακολουθήσασα σεμνή Αθληφόρε, τά τών ειδώλωνέλιπες σεβάσματα, μέσον δέ τού σκάμματος, εναθλούσα Βαρβάρα, τυράννων ου κατέπτηξας, απειλάς ανδρειόφρον, μεγαλοφώνως μέλπουσα αεί, Τριάδα σέβω τήν μίαν θεότητα.