Ο Άγιος ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Τήρων

Τήρων σημαίνει νεοσύλλεκτος. Σ΄αυτό το στράτευμα κατετάγη και ο Θεόδωρος. Ήταν από ένα χωριό της Αμάσειας στη Μαύρη Θάλασσα. Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού αναγκάζεται να φύγει από το στράτευμα, διότι ήταν χριστιανός. Πηγαίνει στην πόλη Ευχάϊτα. Εκεί στο πυκνό δάσος, που ήταν κοντά στην πόλη, είχε τη φωλιά του πελώριος και φοβερός δράκος, που έκανε απλησίαστο το δάσος και ήταν πραγματική μάστιγα για την περιοχή. Τότε ο Θεόδωρος, με την τόλμη και τη σωματική δύναμη που τον διέκρινε, καθώς και με την ελπίδα στο Χριστό ότι θα τον βοηθήσει, εισχωρεί στην καρδιά του δάσους. Συναντάει το δράκοντα, τον σκοτώνει και απαλλάσσει την πόλη απ΄αυτό το φόβητρο. Μετά το γεγονός αυτό, ο Θεόδωρος μαθαίνει ότι συστρατιώτες του χριστιανοί άρχισαν να χάνουν το θάρρος τους και, προκειμένου να πεθάνουν, πολλοί θυσίαζαν στα είδωλα. Αποφασίζει λοιπόν και επιστρέφει στο τάγμα του. Αγανακτεί όταν βλέπει τα βασανιστήρια των χριστιανών και μιά νύκτα καίει ένα ξύλινο είδωλο της θεάς Ρέας. Έπειτα φανερά πλέον, ενθαρρύνει τους συστρατιώτες του με τα λόγια του Απ. Παύλου: Στήκετε εν πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε. Δηλαδή μένετε στέρεοι και όρθιοι στην πίστη. Αγωνιστείτε σαν άνδρες γενναίοι. Πάρτε δύναμη καί θάρρος, που προσφέρει ο μεγαλοδύναμος Θεός μας. Βέβαια, παράδειγμα έγινε ο ίδιος ο Θεόδωρος, όταν με καρτερία και ψυχική ευφροσύνη αντιμετώπισε το μαρτυρικό του θάνατο, μέσα σε πυρακτωμένο καμίνι.

Μεγάλα τά τής πίστεως κατορθώματα! εν τή πηγή τής φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, ο άγιος Μάρτυς Θεόδωρος ηγάλλετο, πυρί γάρ ολοκαυτωθείς, ως άρτος ηδύς, τή Τριάδι προσήνεκται. Ταίς αυτού ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.

Πίστιν Χριστού ωσεί θώρακα, ένδον λαβών εν καρδία σου, τάς εναντίας δυνάμεις κατεπάτησας, Πολύαθλε, καί στέφει ουρανίω εστέφθης, αιωνίως ώς αήττητος.