Ο Άγιος ΙΑΚΩΒΟΣ ο Πέρση

Έζησε τον 4ο μ.Χ. αιώνα, όταν βασιλιάς ήταν ο Αρκάδιος. Κατοικούσε στην περσική πόλη Βηθλαβά και ανήκε σε γένος επίσημο. Ο Ιάκωβος ήταν πολύ φίλος με το βασιλιά τών Περσών Ισδιγέργη. Η φιλία αυτή όμως, δυστυχώς, τον πίεσε και αρνήθηκε τη χριστιανική πίστη που είχε. Το γεγονός αυτό λύπησε πολύ τη μητέρα του και τη σύζυγό του, που του δήλωσαν ότι μετά απ΄ αυτό δεν ήθελαν ούτε κάν να τον γνωρίζουν. Η στάση αυτή τών αγαπημένων του προσώπων άνοιξε τα μάτια του Ιακώβου, συναισθάνθηκε το μεγάλο του ολίσθμα και έχυσε δάκρυα μετανοίας πικρά, αλλά σωτήρια. Λυπήθηκε πολύ, αλλά μια λύπη για την οποία ο Απόστολος Παύλος λέει: “Νύν χαίρω, ουχ ότι ελυπήθητε, αλλ΄ ότι ελυπήθητε εις μετάνοιαν, ελυπήθητε γάρ κατά Θεόν”. Τώρα, δηλαδή χαίρομαι, όχι γιατί λυπηθήκατε, αλλά διότι η λύπη που δοκιμάσατε σας οδήγησε στη μετάνοια. Διότι λυπηθήκατε όπως θέλει ο Θεός. Κατόπιν ο Ιάκωβος με θάρρος πήγε στο βασιλιά, καταδίκασε την πρώτη του ενέργεια και του δήλωσε ότι ομολογεί και πάλι να τον μεταστρέψει, έκοψε σε τεμάχια τα πόδια και τα χέρια του, και στο τέλος τον αποκεφάλισε.

Ο Μάρτυς σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Πεισθείς τή καλή, συζύγω καρτερόψυχε, καί τό φοβερόν, κριτήριον φοβούμενος, τών Περσών τό φρόνημα, καί τόν φοβον Ιάκωβε κατέπτυσας, καί ανεδείχθης Μάρτυς θαυμαστός, τό σώμα ως κλήμα τεμνόμενος.