Ο Άγιος ΕΡΜΕΙΑΣ

Με τη σημερινή ορολογία, θα λέγαμε ότι ο Ερμείας ήταν ένας συνταξιούχος στρατιώτης. Υπηρετούσε στα Κόμανα της Καππαδοκίας και σαν γνήσιος χριστιανός πρόσφερε στον Καίσαρα τις υπηρεσίες που του ανήκαν. Ήταν απο τους πιό γενναίους μέσα στο στράτευμα και ποτέ δεν έστρεψε την πλάτη του στον εχθρό, ακόμα και στις ήττες. Όταν, όμως, επί βασιλέως Μάρκου Αυρηλίου (177 μ.Χ.), έγινε διωγμός κατά των χτιστιανών, συνέλαβαν και τον Ερμεία, χωρίς να υπολογίσουν τις μεγάλες του υπηρεσίες, ούτε τα σεβάσμια γηρατειά του. Κατόπιν, ο Δούκας Σεβαστιανός διέταξε τον Ερμεία να θυσιάσει στα είδωλα. Η διαταγή προκάλεσε έκπληξη στον Ερμεία, και χαμογελώντας του είπε: “Θα ήταν πολύ ανόητο, άρχοντα, να αφήσω το φώς και να προτιμήσω το σκοτάδι, να εγκαταλείψω την αλήθεια και να ασπασθώ το ψέμα, να χάσω τη ζωή και να πέσω στο θάνατο. Ο Κύριός μας και Θεός μας Ιησούς Χριστός είπε, “Εγώ είμι το φώς του κόσμου, και η αλήθεια και η ζωή”. Δηλαδή, εγώ είμαι το φώς που φωτίζει τον κόσμο, και συγχρόνως η απόλυτη αλήθεια και η πραγματική πηγή ζωής. Λοιπόν, δε θα ήταν παράλογο τώρα στο τέλος της ζωής μου να χάσω τέτοια πολύτιμα αγαθά;” Τότε ο άρχοντας διέταξε και τον έριξαν στη φωτιά, αλλά απο θαύμα έμεινε αβλαβής. Τελικά τον αποκεφάλισαν.