Ο Άγιος ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Γεννήθηκε το 1846 στη Σηλυβρία της Θράκης. Μικρός πήγε στην Κωνσταντινούπολη και απο κεί στη Χίο, όπου εκάρη μοναχός, ονομασθείς – από Αναστάσιος – Λάζαρος. Έπειτα χειροτονήθηκε διάκονος, ονομασθείς Νεκτάριος, και ανέλαβε τη Γραμματεία της Μητρόπολης. Το 1881 ήλθε στην Αθήνα και σπούδασε θεολογία. Όταν πήρε το πτυχίο, πήγε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί, ο Πατριάρχης Σωφρόνιος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και αμέσως Μητροπολίτη Πενταπόλεως. Η δράση του σαν Μητροπολίτη ήταν καταπλητική και ένεκα αυτού ήταν υποψήφιος του πατριαρχικού θρόνου Αλεξανδρείας. Αλλά ο ταπεινόφρων Νεκτάριος, για να μή λυπήσει το γέροντα Πατριάρχη, επέστρεψε στην Ελλάδα και δέχθηκε τη θέση του ιεροκήρυκα Καρυστίας και έπειτα Λαμίας. Στα κηρύγματά του, πλήθος λαού μαζευόταν, για να “ρουφήξει” το νέκταρ τών λόγων του. Κατόπιν ανέλαβε και διεύθυνε με πολύ επιτυχία τη Ριζάρειο σχολή Αθηνών. Το 1904 ίδρυσε γυναικεία Μονή στην Αίγινα, της οποίας ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση. Έγραψε αρκετά συγγράμματα, κυρίως βοηθητικά του θείου κηρύγματος. Η ταπεινοφροσύνη του και η φιλανθρωπία του υπήρξαν παροιμιώδεις. Πέθανε το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου 1920. Τόση δε ήταν η αγιότητά του, ώστε απετέλεσε πολλά θαύματα, πρό και μετά το θάνατό του.

Σηλυβρίας τον γόνον και Αιγίνης τον έφορον, τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα, αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού, αναβλύζεις γαρ ιάσεις παντοδαπάς, τοίς ευλαβώς κραυγάζουσι, δόξα τώ σέ δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τώ σε θαυμαστώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού, πάσιν ιάματα.

Ορθοδοξίας τον αστέρα τον νεόφωτον, καί Εκκλησίας το νεόδμητον προτείχισμα Ανυμνήσωμεν καρδίας εν ευφροσύνη. Δοξασθείς γάρ ενεργεία τή τού Πνεύματος. Ιαμάτων αναβλύζει χάριν άφθονον τοίς κραυγάζουσι. χαιροις Πάτερ Νεκτάριε.