Ο Άγιος ΟΝΗΣΙΜΟΣ

Ήταν δούλος στο σπίτι του πλούσιου Φιλήμονα, στα χρόνια του Απ. Παύλου. Ο Φιλήμων με όλους τους ανθρώπους του σπιτιού του, είχε προσέλθει στο χριστιανισμό και ήταν στοργικότατος στους δούλους του. Ο Ονήσιμος όμως, ήθελε να πάει στη Ρώμη, γιά να κάνει όπως του άρεσε τη ζωή του. Καταχράται, λοιπόν τον κύριό του, εξοικονομεί τα ναύλα και δραπετεύει. Εκεί στη Ρώμη αλήτευε, εργασία δεν έβρισκε, ούτε στοργή και βοήθεια από πουθενά. Τον κατέλαβε μεγάλη στενοχώρια. Τι να έκανε; Θυμήθηκε τότε, από το σπίτι του κυρίου του, τους χριστιανούς, που ήταν φιλάνθρωποι. Πλησιάζει τη ρωμαϊκή χριστιανική κοινότητα, και πράγματι η βοήθεια που παίρνει ήταν μεγάλη. Συνχρόνως μαθαίνει ότι στη Ρώμη είναι υπόδικος ο Απ. Παύλος. Τον γνώρισε όταν είχε φιλοξενηθεί στο σπίτι του κυρίου του. Ο Ονήσιμος, αν και ειδωλολάτρης, είχε εντυπωσιασθεί από την ψυχή του μικρόσωμου εκείνου χριστιανού. Τώρα που άκουσε ότι είναι στη Ρώμη νοιώθει την επιθυμία να τον δεί και αισθάνεται μιά συνταρακτική εσωτερική μεταβολή στον εαυτό του. Του συνέβη αυτό που αναφέρει ο θεόπνευστός λόγος της Αγίας Γραφής, “εγενήθη επ΄αυτώ πνεύμα Θεού”. Δηλαδη, έπνευσε σ΄αυτόν πνεύμα Θεού. Ο Ονήσιμος δεν αφήνει την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Συναντάει τον Παύλο και αυτός του φέρεται τόσο στοργικά και πατρικά, ώστε ο Ονήσιμος όχι μόνο γίνεται θερμός χριστιανός, αλλά και σαν απόστολος της αγίας πίστεως λαμβάνει μαρτυρικό θάνατο.

Απόστολε άγιε Ονήσιμε, πρέσβευε τώ ελεήμονι Θεώ ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχάς ημών.

Ως ακτίς εξέλαμψας, τή οικουμένη, ταίς βολαίς λαμπόμενος, ηλίου μάκαρ παμφαούς, Παύλου τού κόσμον φωτίσαντος, διό σε πάντες, τιμώμεν Ονήσιμε.