Ο Άγιος ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ο Παφλαγόνας

Γιός πλουσίων γονέων, διδάχτηκε νωρίς απ΄ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη τών φτωχών και τών αρρώστων. Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρούν για να ζητήσουν απ΄ αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες. Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Άν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο τών αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ΄ ότι οι μεγαλύτεροι τών φιλοσόφων. Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός βραβεύοντας το ιερό αυτό αίσθημά του, προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά. Πέθανε πλήρης ημερών αλλά και αρετών.