Ο Άγιος ΦΩΚΑΣ

Πατρίδα του ήταν η Σινώπη του Εύξεινου Πόντου. Οι γονείς του Πάμφυλος και Μαρία μεταλαμπάδευσαν στο Φωκά από την παιδική του ηλικία τη φλόγα της αγνής πίστης τους και τη θερμή ευσέβειά τους. Ο Φωκάς από μικρό παιδί εντρυφούσε στην ανάγνωση τών Γραφών, και εκείνο που ιδιαίτερα τον διέκρινε ήταν η θερμή και ειλικρινής αγάπη που είχε προς το Θεό, αλλά και προς τους συνανρώπους του. Διότι οδηγό στην αγάπη του αυτή είχε πάντα τα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής: “Ο αγαπών τον αδελφόν αυτού εν τώ φωτί μένει,… ο δε μισών τον αδελφόν αυτού εν τη σκοτία εστί”. Εκείνος, δηλαδή, που αγαπά τον αδελφόν του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό φώς. Ενώ αντίθετα, εκείνος που μισεί τον αδελφό του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό σκοτάδι. Ο Φωκάς, λοιπόν, με την αγάπη που τον διέκρινε, έγινε επίσκοπος Σινώπης και κήρυττε άφοβα το Ευαγγέλιο. Με τα θαύματα δε, που τον αξίωσε ο Θεός να πράττει, κατόρθωσε να φέρει πολλούς ειδωλολάτρες στην αληθινή πίστη. Τελικά μαρτύρησε επί Τραϊανού, αφού τον έριξαν μέσα σε καυτό λουτρό.

Ως θεαυγή καί φωτοφόρον ήλιον, σέ νοητόν τή Εκκλησία έθετο, ο Δεσπότης καταλάμποντα, πιστών τά πλήθη Μάρτυς ένδοξε, τόν βίον γάρ τήν πίστιν καί τούς άθλους σου, ως μύρον ευωδίας προσεδέξατο, ο μόνος υπάρχων πολυέλεος.