Ο Όσιος ΑΛΕΞΙΟΣ ο άνθρωπος του Θεού

Γεννήθηκε στη Ρώμη, στα χρόνια του Αρκαδίου και Ονωρίου, γιών του Μ. Θεοδοσίου (378-395). Ο πατέρας του ονομαζόταν Ευφημιανός και η μητέρα του Αγλαΐα. Ήταν ευσεβέστατοι χριστιανοί και είχαν μεγάλη περιουσία, που διέθεταν στα ορφανά και στους φτωχούς με μεγάλη προθυμία και γενναιοδωρία. Την ίδια ακριβώς ανατροφή έδωσαν και στο γιό τους Αλέξιο. Με το δικό του χέρι μοίραζαν τα περισσότερα ελέη τους. Όταν έφτασε σε κατάλληλη ηλικία ο Αλέξιος, θέλησαν να τον νυμφεύσουν. Πράγμα που ο ίδιος δεν επιθυμούσε. Αλλά στην επιμονή των γονέων του, ο Αλέξιος νυμφεύθηκε μια γυναίκα που κι αυτή ήθελε να μείνει άγαμη. Οπότε συμφώνησαν να διατηρήσουν και οι δύο την παρθενία τους. Αυτό, όμως, το κατάλαβαν οι γονείς του Αλεξίου και γι΄ αυτό αναγκάζεται να φύγει σε μακρινό μέρος, στην Έδεσσα της Συρίας. Εκεί επιδόθηκε στη μελέτη του θείου λόγου και στις ασκήσεις. Αλλά και στη βοήθεια και φροντίδα των φτωχών. Μετά 17 χρόνια, επέστρεψε στην πατρίδα του και βρήκε στη ζωή τους γονείς του και τη σύζυγό του. Αυτοί όμως δεν τον αναγνώρισαν. Έμεινε κοντά τους, συνεχίζοντας και καλλιεργώντας το θεάρεστο έργο του. Όταν πέθανε, αποκάλυψε ποιός ήταν. Αυτό στην αρχή λύπησε τους δικούς του, αλλ΄ έπειτα χάρηκαν, διότι ο Αλέξιος μέχρι τέλους ήταν “άρτιος του Θεού άνθρωπος”. Δηλαδή, τέλειος άνθρωπος του Θεού.

Εκ ρίζης εβλάστησας, περιφανούς καί κλεινής, εκ πόλεως ήνθησας, βασιλικής καί λαμπράς, Αλέξιε πάνσοφε, πάντων δ’ υπερφρονήσας, ως φθαρτών καί ρεόντων, έσπευσας συναφθήναι, τώ Χριστώ καί Δεσπότη, Αυτόν ούν εκδυσώπει αεί, υπέρ τών ψυχών ημών.

Αλεξίου σήμερον τού πανολβίου, εορτήν τήν πάνσεπτον, επιτελούντες ευσεβώς, αυτόν υμνήσωμεν λέγοντες, χαίροις Οσίων τερπνόν εγκαλλώπισμα.