Ο Όσιος ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΣ

Ο Μαρτινιανός έζησε στα χρόνια του Θεοδοσίου του μικρού, στίς αρχές του Ε΄ μ.Χ. αιώνα. Καταγόταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης και από μικρός έτρεφε στην ψυχή του ακοίμητη τη φλόγα της ευσεβείας. Θέλοντας δε να αφοσιωθεί στην ερημική ζωή, έστησε τη σκήτη του στα όρια του όρους Κιβωτού, όπου απλωνόταν κατάλληλη έρημος για την καλλιέργεια του ησυχαστικού βίου. Εκεί περνούσε τον καιρό του με προσευχή, μελέτη, εργασία και άσκηση. Η φήμη της ευσέβειας και της αρετής του, δεν άργησε να φθάσει σ΄όλη την γύρω περιοχή και να φέρει στο κελλί του πλήθη μετανοούντων και δυστυχισμένων, που ζητούσαν τις συμβουλές και την παρηγοριά του. Μεταξύ των άλλων έρχονταν και γυναίκες και κόρες ζητώντας στήριγμα κατά των καταιγίδων και ασπίδα κατά των πειρασμών της ζωής. Ο Μαρτινιανός κάνοντας το έργο του πνευματικού, πήγε σε πολλά μέρη. Τελικά κατέληξε σ΄ένα ησυχαστήριο έξω από την Αθήνα. Συχνά δε έλεγε τα λόγια των αποστόλων Πέτρου καί Παύλου; Ότι ο Διάβολος περιέρχεται σα θηρίο καί ζητά ποιόν να καταπιεί. Οφείλουμε λοιπόν να προφυλαγώμαστε από τις επιθέσεις του, έτοιμοι πάντοτε για να τον αποκρούσουμε. Πέθανε σε βαθιά γεράματα στο ερημητήριό του.

Τήν φλόγα τών πειρασμών, δακρύων τοίς οχετοίς, εναπέσβεσας Μακάριε, καί τής θαλάσσης τά κύματα, καί τών θηρών τά ορμήματα, χαλινώσας εκραύγαζες. Δεδοξασμένος εί Παντοδύναμε, πυρός καί ζάλης ό σώσας με.

Ως ασκητήν τής ευσεβείας δόκιμον, καί αθλητήν τή προαιρέσει τίμιον, καί ερήμου καρτερόψυχον, πολίτην άμα καί συνίστορα, εν ύμνοις επαξίως ευφημήσωμεν, Μαρτινιανόν τόν αεισέβαστον, αυτός γάρ τόν όφιν κατεπάτησεν.