Ο Όσιος ΣΑΒΒΑΣ ο ηγιασμένος

Ο θεοκίνητος Παύλος συμβουλεύει τους αγωνιζόμενους χριστιανούς: “Ειδέναι έκαστος υμών το εαυτού σκεύος κτάσθαι εν αγιασμώ και τιμή”. Πρέπει, δηλαδή, να γνωρίζει ο καθένας από σας να συγκρατεί στην κυριαρχία και κατοχή του το σώμα του και να το διατηρεί πάντοτε αγιασμένο και τιμημένο. Μέσα σ΄ αυτά τα πλαίσια αγωνίστηκε και ο όσιος Σάββας ο ηγιασμένος. Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστιανού (527 μ.Χ.). Καταγόταν από το χωριό Μουταλάκη της Καππαδοκίας και ήταν γιός ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας. Από μικρός είχε μοναχικές τάσεις και μπήκε στο μοναστήρι τών Φλαβιανών. Ήταν τόσο εγκρατής, ώστε για λόγους ασκήσεως ορισμένα συνηθισμένα τρόφιμα δεν τα έβαλε ποτέ στο στόμα του. Σε ηλικία 16 χρονών πήγε στην Ιερουσαλήμ, στη Μονή του Μεγάλου Ευθυμίου. Αυτός, λόγω του νεαρού της ηλικίας του Σάββα, τον έστειλε στη Μονή του Αγίου Θεοκτίστου. Εκεί, ο Σάββα προόδευσε ακόμα περισσότερο στην ασκητική ζωή και έγινε πατέρας και ποιμένας πολλών μοναχών της ερήμου. Προσείλκυσε με τη ζωή του πλήθη μοναχών στην περίφημη κτισθείσα από αυτόν Λαύρα. Για την αγιότητα της ζωής του και για τη μεγάλη του φήμη, είχε σταλεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων δυό φορές πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, προς το βασιλιά Αναστάσιο και έπειτα προς τον Ιουστινιανό. Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 94 χρονών.

Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασι, Σάββα Πατήρ ημών Όσιε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ηιμών.

Ως από βρέφους τώ Θεώ θυσία άμωμος, προσενεχθείς δι’ αρετής, Σάββα μακάριε, τώ σέ πρίν γεννηθήναι επισταμένω, εχρημάτισας Οσίων εγκαλλώπισμα, πολιστής τε τής ερήμου αξιέπαινος, διό κράζω σοι, Χαίροις Πάτερ αοίδιμε.