Ο Άγιος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ και ο Άγιος ΚΥΡΙΛΛΟΣ

“Ο αγιότερος των ηρώων και ηρωϊκώτερος των αγίων”, «Μέγας Πατήρ», “Στύλος της Ορθοδοξίας”. Τίτλοι, από τους πιο χαρακτηριστικούς, που απονεμήθηκαν στο “πολύφωτο άστρο” της Εκκλησίας μας, τον Άγιο Αθανάσιο. Το έτος 295μ.Χ. γεννήθηκε από γονείς φτωχούς, αλλά πλούσιους σε αρετές και πίστη. Δεν είχε τα μέσα για ανώτερες σπουδές. Ο Θεός όμως, τον προίκισε με πλούσια διάνοια, και αφού παίρνει τη στοιχειώδη εκπαίδευση, έπειτα αυτοκαλλιεργείται και φθάνει σε μεγάλα ύψη ουράνιας σοφίας. Το 312 και σε ηλικία 25 χρονών, χειροτονείται διάκονος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο, μαζί με τον οποίο ο Αθανάσιος παίρνει μέρος στην Α΄ Οικουμ. Σύνοδο στη Νίκαια και συντρίβει την αίρεση του Αρείου. Το 328 πεθαίνει ο Αλέξανδρος και για τον Αθανάσιο πλησίασε μιά …μεγάλη ώρα. Στο 33ο χρόνο της ηλικίας του, κλήρος και λαός τον εκλέγουν πανηγυρικά Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Από δώ και πέρα ο Άγιος θα αντιμετωπίσει ένα φοβερό και ανελέητο πόλεμο των αιρετικών του Αρείου. Πέντε σκληρές εξορίες περιλαμβάνει η πολυτάραχη ζωή του. Όμως, με πίστη, θάρρος, αγωνιστικότητα και υπομονή, κατορθώνει να βγεί νικητής και συντρίβει τους “λύκους” της Ορθοδοξίας μας. Και έτσι, ο λόγος της Αγίας Γραφής “Να αγωνίζεσαι τον καλό αγώνα της πίστεως” και “ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που προβάλλει μπροστά μας”, γίνεται από τον Άγιο Αθανάσιο πραγματικότητα, αναμφισβήτητο γεγονός.

O Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Συναξαριστή του αναφέρει ότι ο Άγιος Κύριλλος έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού. Ανεψιός του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας ο Κύριλλος, έλαβε μεγάλη θεολογική μόρφωση, ώστε έγινε κατόπιν διάδοχος του θείου του, στον αρχιεπισκοπικό θρόνο Αλεξανδρείας. Όταν έγινε η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, ο Κύριλλος υπήρξε πρόεδρος αυτής και συντέλεσε να γκρεμιστούν οι κακοδοξίες του δυσεβούς Νεστορίου, για το πρόσωπο της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου. Με πολλά πνευματικά κατορθώματα στο ενεργητικό του, ο Κύριλλος παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο. Εκείνο, όμως που χαρακτήριζε ιδιαίτερα τη ζωή του Αγίου Κυρίλλου, ήταν η αρετή του, που μας θυμίζει τους λόγους του σοφού Παροιμιαστή, ότι η “δικαιοσύνη αμώμους ορθοτομεί οδούς”. Η αρετή, δηλαδή, χαράσσει άψογο και ευθύ το δρόμο των ανθρώπων. Και έπειτα, “ο πεποιθώς τη εαυτού οσιότητι δίκαιος”, που σημαίνει, εκείνος που στηρίζεται στην αρετή και την αγνότητα της καρδιάς, θα είναι δίκαιος και ευλογημένος μπροστά στο Θεό.

Έργοις λάμψαντες Ορθοδοξίας, πάσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε, τή ευσεβεία τά πάντα πλουτίσαντες, τήν Εκκλησί, αν μεγάλως κοσμήσαντες, αξίως εύρατε Χριστόν τόν Θεόν ευχαίς υμών, δωρούμενον πάσι τό μέγα έλεος.

Ορθοδοξίας φυτεύσας τά δόγματα, κακοδοξίας ακάνθας εξέτεμες, πληθύνας τόν σπόρον τής Πίστεως, τή επομβρία τού Πνεύματος Όσιε, διό σε υμνούμεν Αθανάσιε.