Η Αγία ΕΥΦΗΜΙΑ

Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, στη Χαλκηδόνα. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή ήταν ευγενείς και θεοφοβούμενοι άνθρωποι. Το ίδιο και η κόρη τους Ευφημία, που διακρινόταν για την υπέροχη ομορφιά της και για τα σπάνια πνευματικά της χαρίσματα. Κάποτε, λοιπόν, ο ανθύπατος Μικράς Ασίας Πρίσκος εξέδωσε διαταγή που υποχρέωνε όλους τους κατοίκους της Χαλκηδόνας να παρουσιαστούν στη γιορτή του θεού Άρη και να θυσιάσουν προς τιμήν του. Η Ευφημία, μαζί με άλλους χριστιανούς που δεν παρουσιάστηκαν, συνελήφθησαν και κλείστηκαν στη φυλακή. Όταν μετά 20 μέρες χωρίς νερό και ψωμί τους έβγαλαν και τους ρώτησαν άν εμμένουν στην πίστη τους, αυτοί αποκρίθηκαν θετικά. Τότε κράτησαν μόνο την Ευφημία, που με διάφορα δελεαστικά μέσα προσπάθησαν να την πείσουν να αρνηθεί το Χριστό. Όμως στο μυαλό της Ευφημίας επικρατούσε ο λόγος του ευαγγελιστή Ιωάννη, που λέει: “ός άν ομολογήση ότι Ιησούς έστιν ο υιός του Θεού, ο Θεός εν αυτώ μένει και αυτός εν τω Θεό”. Όποιος, δηλαδή, ομολογήσει με όλες τις δυνάμεις του ότι ο Ιησούς είναι ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού, ο Θεός μένει σ΄αυτόν και αυτός μένει μέσα στη χάρη του Θεού. Και η Ευφημία, παρά τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη, απ΄τα οποία με τη βοήθεια του Θεού βγήκε άθικτη, έμεινε σταθερή στην ομολογία της στο Χριστό. Τελικά την έριξαν στα θηρία και μιά αρκούδα της έδωσε το θανατηφόρο χτύπημα.

Η αμνάς σου Ιησού, κράζει μεγάλη τή φωνή, Σέ νυμφίε μου ποθώ, καί σέ ζητούσα αθλώ, καί συσταυρούμαι, καί συνθάπτομαι τώ βαπτισμώ σου, καί πάσχω διά σέ, ως βασιλεύσω σύν σοί, καί θνήσκω υπέρ σού, ίνα καί ζήσω εν σοί αλλ’ ως θυσίαν άμωμον, προσδέχου τήν μετά πόθου τυθείσάν σοι, Αυτής πρεσβείαις, ως ελεήμων, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Εν τή αθλήσει σου καλώς ηγωνίσω, καί μετά θάνατον ημάς αγιάζεις, ταίς τών θαυμάτων βλύσεσι Πανεύφημε, όθεν σου τήν κοίμησιν, τήν αγίαν τιμώμεν, πίστει παριστάμενοι, τώ σεπτώ σου λειψάνω, ίνα ρυσθώμεν νόσων ψυχικών, καί τών θαυμάτων τήν χάριν αντλήσωμεν.