Κυριακή του ΑΣΩΤΟΥ

Ο Κύριος, με την παραβολή του Ασώτου μας προβάλλει τρία πράγματα: α) Την κατάσταση του αμαρτωλού, β) τον κανόνα της μετάνοιας και γ) το μέγεθος της θείας ευσπλαχνίας. Οι θείοι Πατέρες, τοποθέτησαν την παραβολή αυτή του Ασώτου μετά την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου, για να μας διδάξουν ότι, βλέποντας στο πρόσωπο του Ασώτου την άθλια πνευματική μας κατάσταση, εφ΄ όσον είμαστε βυθισμένοι στην αμαρτία και βρισκόμαστε μακριά απο τον Θεό και τα μυστήριά του, να έλθουμε, τέλος, και εμείς σε συναίσθηση και να επισπεύσουμε την επιστροφή μας προς Αυτόν με μετάνοια, κατά τις άγιες αυτές ημέρες των νηστείων. Επίσης διδάσκει σ΄ όσους έχουν διαπράξει πολλά και σοβαρά αμαρτήματα, και τώρα βρίσκονται σε απόγνωση, να μη απελπίζονται. Αλλά με αληθινή μετάνοια και με τη σταθερή απόφαση ν΄ αγωνιστούν για μια νέα, πνευματική ζωή, να προσέλθουν με συντριβή καρδιάς στο ιερό μυστήριο της εξομολόγησης, να ζητήσουν συγχώρεση απο τον Θεό και να έχουν την πεποίθηση ότι ο φιλεύσπλαγχνος Δημιουργός και Πατέρας όλης της κτίσης, θα συγχωρέσει όλα τα ανομήματά τους, όσα και όποια κι΄ άν είναι αυτά.