Ο Άγιος ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Στρατηλάτης

Από τα γενναιότερα και αθλητικότερα παραστήματα της χριστιανικής παράταξης. Ήταν από τα Ευχάϊτα της Γαλατίας και κατοικούσε στην Ηράκλεια του Εύξεινου Πόντου. Στρατιωτικός στο επάγγελμα, διακρίθηκε γρήγορα και προήχθη στου μεγαλύτερους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας. Ήταν γενναίος και συνχρόνως σεμνότατος, σαν γνήσιος χριστιανός. Όταν ο Λικίνιος επισκέφθηκε την Ηράκλεια, είδε και θαύμασε το Θεόδωρο. Τότε ζήτησε περισσότερες πληροφορίες γι΄αυτόν, που όμως, ήταν δυσάρεστες. Ναί μεν ανδρείος ο Θεόδωρος, αλλά… χριστιανός. Ο βασιλιάς διατάζει και τον φέρνουν μπροστά του. Είσαι χριστιανός; του λέει. -Είμαι. -Και επιμένεις να είσαι; -Μέχρι θανάτου. -Τότε δεν μπορείς να είσαι στρατιώτης. -Γιατί δεν μπορώ; Κανένας συνάδελφός μου δεν με κατηγόρησε γι΄αυτό. -Σε κατηγορώ εγώ, φώναξε οργισμένος ο βασιλιάς. Ένας πιστός στρατιώτης ακολουθεί τη θρησκεία του κράτους και του στρατού. Και σύ λατρεύεις το Ναζωραίο; -Δηλαδή τον αληθινό Θεό, είπε σεμνά και τολμηρά ο Θεόδωρος. Αμέσως τότε, αφού τον καθαίρεσαν απ΄το βαθμό του, τον μαστιγώνουν άγρια με μαστίγια που στις άκρες είχαν μολυβένια σφαιρίδια. Έπειτα του μπήγουν στα πλευρά σιδερένια νύχια και στις πληγές του βάζουν αναμμένα δαδιά. Τελικά τον σταυρώνουν, αλλά επειδή κι από ΄κεί με το θείο λόγο κάνει πολλούς χριστιανούς, τον αποκεφαλίζουν. Αποδεικνύοντας, έτσι, ότι ήταν απ΄αυτούς που τολμούν αφόβως τον λόγον λαλείν. Που με τόλμη, δηλαδή, κηρύτουν άφοβα το λόγο του Ευαγγελίου και ομολογούν την άγια πίστη τους.

Στρατολογία αληθεί Αθλοφόρε, τού ουρανίου στρατηγός Βασιλέως, περικαλής γεγένησαι Θεόδωρε, όπλοις γάρ τής πίστεως, παρετάξω εμφρόνως, καί κατεξωλόθρευσας, τών δαιμόνων τά στίφη, καί νικηφόρος ώφθης αθλητής, όθεν σε πίστει αεί μακαρίζομεν.

Ανδρεία ψυχής, τήν πίστιν οπλισάμενος, καί ρήμα Θεού, ως λόγχην χειρισάμενος, τόν εχθρόν κατέτρωσας τών Μαρτύρων κλέος Θεόδωρε, σύν αυτοίς Χριστώ τώ Θεώ, πρεσβεύων μή παύση υπέρ πάντων ημών.