Ο Άγιος ΙΩΑΝΝΗΣ συγγραφέας της ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Ήταν γιός πλουσίας και ευσεβεστάτης οικογενείας και είχε πάρει πολύ καλή μόρφωση. Νέος ακόμα, αφοσιώθηκε στην προσευχή, τις μελέτες και την συγγραφική εργασία. Πήγε στο όρος Σινά, κοντά σ΄ έναν απο τους καλύτερους αναχωρητές, τον Μαρτύριο, ο οποίος καθοδηγούσε πνευματικά και ασκητικά το νεαρό Ιωάννη. Μετά τέσσερα χρόνια, έγινε μοναχός και η φήμη των αρετών και της σοφίας του είχε διαδοθεί ευρύτατα. Πολλοί μοναχοί και λαϊκοί έρχονταν κοντά του για να ζητήσουν τη συμβουλή του. Μετά απο επίμονη απαίτηση των αδελφών της Μονής Σινά, δέχθηκε και έγινε για μερικά χρόνια ηγούμενός τους. Η νοσταλγία, όμως, της ερημικής ζωής, έκανε τον Ιωάννη να αποσυρθεί και να αφοσιωθεί πάλι στις μελέτες του. Πέθανε περίπου το 650 και άφησε δύο σπουδαιότατα συγγράματα, την Κλίμακα και τον Λόγον προς τον Ποιμένα. Νά μερικοί λόγοι του, απο την Κλίμακα, σχετικά με το θεμέλιο των αρετών, την ταπεινοφροσύνη: 1) “Η ταπεινοφροσύνη είναι ουράνιος ανεμοστρόβιλος που μπορεί να ανεβάση την ψυχή απο την άβυσσο της αμαρτίας στα ύψη του ουρανού”. 2) “Μητέρα της πηγής είναι η άβυσσος των υδάτων, πηγή δε της διακρίσεως η ταπείνωσις”.

Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ τή οικουμένη, λάμπων τοίς θαύμασιν, Ιωάννη, πατήρ ημών Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ηιμών.

Καρπούς αειθαλείς, εκ σής βίβλου προσφέρων, διδάγματα Σοφέ, καθηδύνεις καρδίας, τών τουτοις μετά νήψεως, προσεχόντων μακάριε, κλίμαξ γάρ εστι, ψυχάς ανάγουσα γήθεν, πρός ουράνιον, καί διαμένουσαν δόξαν, τών πίστει τιμώντων σε.