Ο Προφήτης ΑΒΒΑΚΟΥΜ

Ο Αββακούμ, που το όνομά του σημαίνει “θερμός εναγκαλισμός”, ήταν από τη φυλή του Συμεών. Ο χρόνος που έδρασε τίθεται μεταξύ 650 και 672 π.Χ. Στο προφητικό του βιβλίο, που διακρίνεται για την αξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ελέγχει τον ιουδαιϊκό λαό, επειδή παρεξέκλινε από την αληθινή θρησκεία στην ειδωλολατρεία. Να τί συγκεκριμένα αναφέρει, σχετικά με το πώς πρέπει κανείς να πιστεύει στο Θεό: “Εάν υποστείληται, ουκ ευδοκεί η ψυχή μου εν αυτώ, ο δε δίκαιος εκ πίστεως μου ζήσεται. Εγώ δε εν τώ Κυρίω αγαλλιάσομαι, χαρήσομαι επί τώ Θεώ τώ σωτήρι μου”. Που σημαίνει, άν κανείς λιποψυχήσει και αδημονήσει στις διάφορες δοκιμασίες, άς μάθει, λέει ο Κύριος, ότι δεν επαναπαύεται η ψυχή μου σ΄ αυτόν. Ο δίκαιος που πιστεύει σ΄ εμένα και τηρεί το Νόμο μου, θα σωθεί και θα ζήσει. Εγώ όμως, λέει ο Προφήτης, θα αγάλλομαι ελπίζοντας στον Κύριο. Θα γεμίσει χαρά η καρδιά μου για το σωτήρα μου Θεό.

Τού Προφήτου σου Αββακούμ τήν μνήμην, Κύριε εορτάζοντες, δι’ αυτού σε δυσωπούμεν, Σώσον τάς ψυχάς ημών.

Ως ίππους εώρακας τούς ιερούς Μαθητάς, θαλάσσας ταράσσοντας, τής αγνωσίας σαφώς, καί πλάνην βυθίζοντας, δόγμασιν εύσεβείας, Αββακούμ θεηγόρε, όθεν σε ως Προφήτην, αληθή ευφημούμεν, αιτούμενοι τού πρεσβεύειν ελεηθήναι ημάς.