Οι Άγιοι ΘΕΟΔΟΤΗ και ΣΩΚΡΑΤΗΣ ο πρεσβύτερος

Έζησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ. όταν βασιλιάς ήταν ο Αλέξανδρος ο Σεβήρος, και μαρτύρησαν στην Άγκυρα. Η Θεοδότη, από ευγενική οικογένεια, ήταν θαρραλέα στην πίστη και όπου και άν βρισκόταν μιλούσε για το Ευαγγέλιο και προσπαθούσε να αυξάνει τον αριθμό τών αφοσιωμένων στη λατρεία του Χριστού. Ο πρεσβύτερος Σωκράτης, ήταν ιερέας από εκείνους, που δεν λειτουργούν μόνο, αλλά και φωτίζουν και οικοδομούν, στην ανάγκη μάλιστα είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για την πίστη και το ποίμνιό τους. Στην εργασία του αυτή ο Σωκράτης, είχε πολύτιμο βοηθό την ευσεβή Θεοδότη. Που με τη διδασκαλία της, προπαρασκεύαζε ειδωλολάτρισσες γυναίκες στη γνώση τών αληθειών της πίστης, και στην αποδοχή του αγίου βαπτίσματος. Έτσι λοιπόν, καταγγέλθηκαν και οι δύο για τις ενέργειές τους αυτές, συνελήφθησαν και με απειλές και μαρτύρια τους εξανάγκαζαν να θυσιάσουν στα είδωλα. Αλλ΄ η γυναίκα και ο ιερέας, απέκρουσαν με αγανάλτηση την ασεβή πρόταση, και σφράγισαν την ομολογία της πίστης τους με το αίμα τους, αφού υπέστησαν θάνατο με αποκεφαλισμό.

Γεννήθηκε το 333 μ.Χ., στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Η κωμόπολη στην οποία ανατράφηκε ονομαζόταν Θαβαθά, πέντε μίλια μακριά από τη Γάζα. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι ειδωλολάτρες. Στην επιθημία τους να σπουδάσουν όσο γίνεται καλύτερα το γιό τους, έστειλαν αυτόν στην Αλεξάνδρεια. Εκεί, ο Ιλαρίων γνώρισε τη χριστιανή πίστη, την αγάπησε και βαπτίσθηκε χριστιανός. Έγινε μιμήτης του Μ. Αντωνίου και έμεινε ερκετό καιρό κοντά του. Όταν πέθαναν οι γονείς του, γύρισε στην πατρίδα του, διαμοίρασε στους φτωχούς όλη του την κληρονομιά και πήγε στην έρημο. Εκεί κάποτε συνάντησε ληστές, με τους οποίους είχε τον εξής διδακτικό διάλογο: “Εάν σε συναντούσαν κλέφτες, τον ρώτησαν, τι θα έκανες;” Εκείνος απάντησε: “Τί έχει να φοβηθεί ο γυμνός;”. Έπειτα του είπαν: “Αλλ΄ άν σε σκότωναν;” Ο Ιλαρίων απάντησε: “Τόσο το καλύτερο. Ο σωματικός θάνατος κλείνει τη νύκτα της παρούσας ζωής και εισάγει στην ανατολή της μέλλουσας ζωής”. Οι απαντήσεις του Ιλαρίωνα είχαν σαν αποτέλεσμα τη μετάνοια τών ληστών. Ο Ιλαρίων, έλαβε από το Θεό και το χάρισμα να κάνει θαύματα. Αφού περιόδευσε σε πολλούς τόπους και χώρες, παρέδωσε στο Θεό την ψυχή του, ογδόντα χρονών.

Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τής εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασι. Θεόκτιστε Πατήρ ημών Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ως φωστήρα άδυτον, τού νοητού σε Ηλίου, συvελθόvτες σήμεροv, ανευφημούμεν εν ύμvοις. Έλαμψας τοίς εν τώ σκότει τής αγνωσίας, άπαντας άναβιβάζων πρός θείοv ύψος, Ιλαρίων τούς βοώντας. Χαίροις ώ Πάτερ, τών Ασκητώv η κρηπίς.