Οι Άγιοι ΚΗΡΥΚΟΣ και ΙΟΥΛΙΤΤΑ η μητέρα του

Η Αγία Ιουλίττα καταγόταν απο το Ικόνιο. Ήταν ενάρετη χριστιανή γυναίκα και όταν χήρεψε δεν ξαναπαντρεύτηκε, αλλά ζούσε με ευσέβεια, αφοσιωμένη στην ανατροφή του γιού της Κηρύκου. Όταν ξέσπασε ο σκληρός διωγμός επί Διοκλητιανού, η Ιουλίττα πήρε τον τριετή γιό της και κατέφυγε στη Σελεύκεια. Αλλά ο διωγμός είχε επεκταθεί κι εκεί. Τότε, με το γιό της στην αγκαλιά, πήγε στην Ταρσό της Κιλικίας. Ο έπαρχος Αλέξανδρος έμαθε για την Ιουλίττα και αμέσως τη συνέλαβε. Προσπάθησε με ποικίλους κολακευτικούς λόγους μα την ελκύσει στα είδωλα. Και όταν είδε ότι δεν τα κατάφερε, πήρε τον Κήρυκο απο την αγκαλιά της (τη στιγμή που το άγιο παιδί ψέλλιζε μπροστά του το όνομα του Χριστού) και τον έριξε με δύναμη στις σκάλες του βήματος, με αποτέλεσμα να του σπάσει το κεφάλι και τον παιδί να πεθάνει επί τόπου. Πύρινο μαχαίρι πέρασε απο την καρδιά της Ιουλίττας. Έσφιξε τις παλάμες της και είπε: “Κακούργε άρχοντα, όπως συνέτριψες το κεφάλι του παιδιού μου, έτσι θα συντριβεί και η ψεύτικη θρησκεία σου”. Θυμωμένος τότε ο έπαρχος, αμέσως αποκεφάλισε και την ίδια, για να μιμηθεί έτσι τη γενναία μητέρα των Μακκαβαίων, για την οποία λέει η Αγία Γραφή: “Υπεραγόντως δε η μήτηρ θαυμαστή και μνήμης αγαθής αξία, ήτις απολλυμένους υιούς επτά συνορώσα μιάς υπό καιρόν ημέρας ευψύχως έφερε δια τας επί Κύριον ελπίδας”. Δηλαδή, είναι αξιοθαύμαστη και άξια αγαθής μνήμης η μάνα, που άν και έβλεπε να πεθαίνουν τα επτά παιδιά της μέσα σε μια μέρα, αυτή το υπέμεινε γενναία, διότι στήριξε τις ελπίδες της στον Κύριο.