Οι Άγιοι ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ και ΔΑΡΕΙΑ

Οι Άγιοι αυτοί έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Νουμεριανού (284). Ο Χρύσανθος, γιός ειδωλολάτρη άρχοντα της Αλεξανδρείας (του Πολέμωνος), κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη απο ένα χριστιανό επίσκοπο. Η πληροφορία αυτή εξόργισε πολύ τον πατέρα του, που προσπάθησε με πολλούς τρόπους να τον μεταπείσει. Μάταια όμως. Τότε, με τη βία του δίνει σύζυγο μια Ελληνίδα ειδωλολάτρισσα κόρη, τη Δαρεία, με την ελπίδα ότι θα επηρεάσει και θα επαναφέρει το γιό του στην ειδωλολατρία. Αλλά ο Χρύσανθος είχε και αυτός το σχέδιό του. Στις συζητήσεις που είχε με τη σύζυγό του, κατάφερε τελικά να την πείσει ότι η αλήθεια βρίσκεται στη χριστιανική πίστη, επαληθεύοντας τα λόγια του Κυρίου μας, είπε: “Καγώ εάν υψωθώ εκ της γής, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν”. Δηλαδή, άν εγώ υψωθώ δια του σταυρού απο τη γή και αναληφθώ στους ουρανούς, θα ελκύσω προς τον εαυτό μου όλους, όχι μόνο τους Ιουδαίους, αλλά και τους Έλληνες ειδωλολάτρες, που θα πιστέψουν σε ΄μένα. Πράγματι, η Ελληνίδα ειδωλολάτρισσα Δαρεία, ελκυόμενη απο το ηθικό άρωμα της χριστιανοσύνης, που τόσο στόλιζε το σύζυγό της, μόνη της παρεκάλεσε και τη βάπτισαν χριστιανή. Συμφώνησαν τότε να μείνουν και οι δύο παρθένοι και επιδόθηκαν στη χριστιανική ιεραποστολή. Στο τέλος, μάλιστα, υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο για το άγιο έργο τους.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση, Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.